حضرت امام حسین (ع) امام سوّم ما می باشد.پدرشان حضرت علی (ع) و مادر گرامیشان حضرت فاطمه (س) دختر پیامبر می باشد.ایشان در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجری در شهر مدینه به دنیا آمدند. بعد از امام حسن (ع)به امامت و رهبری رسیدند. پیامبر (ص) امام حسین را بسیار دوست می داشت و او را می بوسید ومی فرمود : هر کس حسین را دوست بدارد ، خدا او را دوست می دارد.امام حسین (ع) دانا و پرهیز گار بود، به بینوایان و درماندگان و کودکان یتیم رسیدگی می کرد ، شجاع و
نیرومند بود و با ظالم مبارزه می کرد.
در زمان امام حسین (ع) یزید ستمگر به حکومت رسید. امّا امام حسین حاضر نشد رهبری او را قبول کند
او برای دفاع از اسلام و قرآن و مبارزه با ستمگران با عدّه ای از افراد خانواده و یا رانش به سوی
کوفه حرکت کرد و در سرزمین کربلا با سپاهیان یزید در گیر شد. امام حسین و یارانش با آنکه عدّه ی
بسیار کمی بودند ، در برابر هزازان نفر از لشکریان یزید ایستادگی کردند و سر انجام در روز دهم
ماه محرم سال ۶۱ هجری در راه خدا شهید شدند.
ما همه ساله در این روز دسته ها و مجالس عزاداری تشکیل می دهیم ودر آن از فداکاری امام حسین
و یارانش یاد می کنیم.
امام حسین (ع) را سیّد الشهدا ء نیز می گویند.
ثبت دیدگاه