در ادامه جلسات آموزش تجوید قرآن کریم به کلید دوم لهجه عرب که عملاً بخشی از تجوید هست به نحوه تلفظ حرف «ظا» می‌رسیم، همانطور که در جلسات گذشته گفته شد ۱۰ حرف متفاوت بین زبان عربی و فارسی وجود داشت که در جلسات گذشته تا حرف «طا» توضیح داده شد.
تلفظ این حرف نیز همانند بچه‌ای که نوک زبانش گرفته می‌شود، است، همچون حرف «ذال» با این تفاوت که حرف «ظا» از ته گلو ادا می‌شود، مانند «ظالمین»،«ظلم»، «العظیم» و …، به ادای این حرف از ته گلو و به صورت کلفت «تفخیم» گفته می‌شود که در فارسی درشت یا پرحجم گفته می‌شود.
یکی دیگر از حروف متفاوت حرف «عین» است که برای تلفظ صحیح آن حتماً باید بین گلو بچرخد، در فارسی «انعمت علیهم» خیلی عادی و به دور از پیچیدگی تلفظ می‌شود اما در عربی باید حرف «عین» در گلو بچرخد. مانند «سبحان ربی الاعلی و بحمده»، اگر به شکل ساده این حرف را توضیح دهم باید گفت که شبیه «میو» گفتن گربه حرف «عین» را تلفظ کنیم. مانند «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ»، «عَلَیهِمْ»، «صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ» و …
حرف دیگری که متفاوت است باید یاد بگیریم غین است، در قرائت قرآن وقتی به این حرف می‌رسیم، باید آن را درشت و پر تلفظ کنیم و آن را در گلو بیندازیم، مانند «غیرالمغضوب»، باید دقت کرد که این حرف شبیه به تلفظ حرف «قاف» نشود. قاف محکم است و همانقدر که قاف محکم است غین شل است.
آخرین حرف متفاوت بین فارسی و عربی حرف «واو» است که فارس زبان‌ها آن را «وَ» ادا می‌کنند اما عرب زبان‌ها برای تلفظ آن لب را غنچه کرده و آن را تلفظ می‌کنند.
به این ترتیب کلید دوم داشتن لهجه عربی که حروف بود، آموزش داده شد. هم کلید دوم لهجه عرب توضیح داده شد و هم عملاً مخارج حروف عربی نیز توضیح داده شد. پس تا اینجا کلید حرکات و کلید حروف را یاد گرفته‌ایم و سومین کلید نیز حجم است که در جلسه آینده آموزش داده خواهد شد.
ثبت دیدگاه